Władysław Jasiński ps. "Jędruś" po 1939 roku stworzył organizację pod nazwą "Odwet", która w 1941 roku przekształciła się w grupę partyzancką "Jędrusie".
Urodził się w 18 sierpnia 1909 roku w Sadkowej Górze w parafi Borowa. Jego ojciec Piotr był nauczycielem. Władysław uczęszczał do Gimnazjum im. ks. Stanisława Konarskiego w Mielcu. Na uniwersytecie Warszawskim ukończył studia prawnicze, po których w maju 1936 ożenił się ze Stefanią Antosz i zamieszkał w Tarnobrzegu, gdzie objął funkcję komendanta Związku Młodej Polski. Po 1939 roku tworzy tajną organizację pod nazwą "Odwet" do walki z hitlerowskim najeźdźcą. W swej organizacji odszedł od wzorców i regulaminów wojskowych wprowadzając metody i atmosferę harcerską. W 1940 roku Jasiński pod pseudonimem "Kmitas" przystępuje do wydania tajnej gazety "Odwet". W 1941 roku po licznych aresztowaniach członków "Odwetu" Władysław Jasiński zorganizował grupę partyzancką, której zadaniem było paraliżowanie działań administracji okupanta oraz zdobywanie na nim środków materialnych. Wtedy W. Jasiński przyjął pseudonim "Jędruś", który pochodzi od imienia jego czteroletniego syna. Od pseudonimu dowódcy wzięła nazwę grupa partyzancka "Jędrusie". Jasiński prowadził także działalność charytatywną, polegającą na niesieniu pomocy aresztowanym i ich rodzinom, ludziom ukrywającym się oraz dla jeńców polskich w obozach niemieckich. 9 stycznia 1943 roku w potyczce z niemiecką żandarmerią w Trzcianie koło Połańca poległ Władysław Jasiński i troje jego towarzyszy. Wszyscy 11 stycznia 1943 roku zostali oni pochowani w wspólnej mogile na cmentarzu w Sulisławicach. W. Jasiński "Jędruś" został pośmiertnie awansowany do stopnia podporucznika i odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari V kl. w 1944 r. Do końca pozostał wierny przyrzeczeniu i prawu harcerskiemu.